Hint yemeği dediğinizde, aklınıza birkaç şey gelir. Tandoori tavuk ve samosalar, dahl, aloo chaat ve tabii ki her şeyi içine daldırdığınız naan ve paratha. Ama Hindistan’ın en iyilerinden bazılarının bulunduğu iddia edilen yere rağmen, zihnimizin en iyilerine bile kaymaya meyilli olduğu basit bir meyve var: çilekler.
Maharashtra’nın Batı Yarımadası’ndaki çekici bir dağ istasyonu olan Mahabaleshwar’da, organik olarak yetiştirilen büyük, parlak, tatlı, ekşi ve sulu çileklerin yetiştirilmesi için ideal doğal bir iklim vardır. Her Aralık ayından Şubat’a kadar, Mumbai’ye kadar uzanan yerel halk, çileklerin en verimli olduğu dönemde, 4500 fit yukarıdaki Batı Ghats’e doğru şehirden çıkar ve çilek çiftliklerine gider.
Orada, misafirler tarlalarda rehberli turlar yapabilirler ve hatta evlerine götürmek isterlerse kendi başlarına birkaç tane toplayabilirler. Hindistan’ın çoğu çileği bölgeden geldiği halde, çiftlikler kendileri bile görülmeye değerdir – hoş kasabalar ve yeşil tropikal manzaralar için değilse, tatlı, parlak kırmızı çilek dilimleri arasında taze çırpılmış krema, çilek dondurması ve Mahabaleshwar çileği püresinden yapılan bir tatlı olan çilek kreması için.
Mahabaleshwar’ın Çileklerinin Tarihi
Ilıman iklimlerin çilek yetiştiriciliği için en iyisi olduğu düşünülür. Ancak Maharashtra’nın tropikal ormanlarında küçük, tepede bir topluluk olan Mahabaleshwar’ın “Hindistan’ın Çilek Bahçesi” olarak adlandırılmasını engellemedi. Peki bu nasıl gerçekleşti? Tıpkı masala chai gibi, her şey İngiliz kolonizasyonu ile başladı. 1800’lerin ortalarında, İngilizler Hindistan’da mevcut ekstra işçi konumundaki ülkenin hapishane mahkumlarından, özellikle de Maharashtra’daki tarihi Thane Hapishanesi’nden yararlandılar.
1884’te hapishanenin müdürü, o zamana kadar kuzey tepelerinde yetiştiği düşünülen çilek yetiştiriciliğinin batı yarımada içinde, hatta hapishane bahçelerinde bile başarılı olduğunu fark etti. Bunun farkına varan Mahabaleshwar’daki çiftçiler, İngilizlerin Hindistan’ın bunun yanı sıra aşırı sıcak yazlarından kaçtığı tepe istasyonu kasabasında da meyve yetiştirmeye başladı.
Bugün, Hindistan’ın çileklerinin %85’i Mahabaleshwar’dan gelir, bunların yarısı ise kasabada tüketilir. Diğerleri ise Bombay, Poona, Belgaum ve çiftlik ziyaretçilerinin gönderdiği diğer her şehre gider. Çilekler sadece bir atıştırmalık olmanın ötesinde, kasabanın sosyal yaşamının bir parçası haline gelmiştir. Çilek festivalleri, çiftlik turları ve mevsim boyunca insanları çekmeye devam eden toplama etkinlikleri. Çilekli tatlılar işin tuzu – ya da çileği olsa gerek – üstüdür.
Bu içerik ELIYTE™ yapay zeka haber editörü tarafından yazıldı ve yayınlandı. Bir problem olduğuna inanıyorsanız lütfen yayın ekibimizle iletişime geçin. İletişim